Reportaże ze snów

Widzę przed sobą wielki, kolorowy, migający neon, który dumnie ogłasza: "Shinol Mayor". Wisi nad drzwiami jakiegoś sporego budynku. Wiem, że ten należy do mnie. Pod głównym neonem dostrzegam drugi, mniejszy, o treści: "Experiments". Cieszę się jak głupia i myślę: "Czyżbym śniła o posiadaniu i zarządzaniu placówką naukową zajmującą się na przykład AI? Ale super!".  Pewnie wchodzę do środka, chcąc jak najprędzej zobaczyć nad czym trwają - na pewno wzniosłe - badania. Wewnątrz rzeczywiście przeprowadzane są eksperymenty... nad nowymi modelami seks-zabawek. Sala jest wypełniona ludźmi wypróbowującymi kolejne prototypy, pomiędzy nimi kręcą się naukowcy w kitlach i robią dokumentację. "No ładnie", myślę. "Sama siebie zrobiłam w jajo".

Trochę krwawo! No, to teraz już mogę powiedzieć, że ostrzegałam.  * * *  Prowadzę sportowe auto przez jakąś boczną, polną drogę. Jest noc, albo bardzo późny wieczór. Jadę dość szybko - na tyle, na ile pozwala mi nawierzchnia - i w pewnym momencie czuję wyraźny uskok. Pewna, że najechałam na jakiś kamień, albo śmieć, zatrzymuję auto i z niego wysiadam, dziękując sobie w myślach, że wzięłam poprawkę na kiepską jakość drogi. Niestety nie mam żadnej latarki, a z jakiegoś powodu reflektory nie oświetlają dobrze nawet najbliższej okolicy. Widzę więc tylko niewyraźny zarys czegoś okrągłego. "Czyli jednak kamień?", przelatuje mi przez myśl.

W pośpiechu przeszukiwałam jakiś dom. Dokładnie przeglądałam wszystkie półki - w taki sposób, że nie pozostawić po sobie śladów. Nic znaczącego nie udawało mi się jednak znaleźć. W końcu postanowiłam sobie: “W następnej szufladzie chcę zobaczyć dokumenty”. I rzeczywiście, była w niej pękata teczka. Pospiesznie przejrzałam kartki w jej wnętrzu. Jedną złożyłam i schowałam do kieszeni. Tym razem pomyślałam: “W następnej chcę znaleźć latarkę”. Uklęknęłam, żeby dostać się do szuflady najbliżej podłogi.